నేను మొదటి మాట పలికినప్పుడు మా అమ్మ చూపుల్లో అనురాగం
చిటికిన వేలు పట్టుకుని నను నిటారుగా నడిపిస్తున్న మా నాన్నలో గర్వం
తొలిసారి ఎవరి సాయం లేకుండా సైకల్ నడిపినప్పుడు నాలో కలిగిన ఆనందం
ఆకతాయి కుర్రాళ్ల అల్లర్లు చూసి నా గుండెలో తన్నుకొచ్చిన భయం
నువ్వే నా ప్రాణం అని నువ్వన్నప్పుడు అది కలా నిజమో అని అనుమానం
కన్యాదానం చేస్తున్న నాన్న కళ్ళలో కన్నీళ్ళా ఆనంద భాష్పాలో తెలియని అయోమయం
నీతో కలిసి ఏడు అడుగులేస్తున్నప్పుడు నా మనసులో తెలియని బిడియం
నా చేతి వంట తిని ఆటపట్టిస్తుంటే నాలో ఉబికి వచ్చిన ఉక్రోశం
ప్రతి అడుగున నా వెనువెంట ఉండి నను ప్రోత్సహిస్తున్న నిన్ను చూసి నాలో పొంగిన అభిమానం
నా నిస్తేజానికీ నిరుత్సాహానికి కారణమేంటో చెప్పలేనంది నా మౌనం
No comments:
Post a Comment